Eg såg at Margrete skulle lese denne boka med elevane, og drog kjensel på framsida.
- Jau, vi har den, seier Øystein.
- Er der ikkje punktum? Det høyrest travelt ut!
- Ta det med ro. Der er komma og stor bokstav!
Og lettlesen var boka. Kanskje nettopp fordi der ikkje var punktum, men og og og. Oga gjer at du vert driven framover i forteljinga.
Boka er så spesiell at det er vanskeleg å uttale seg. Eg forstår godt at folk kallar den genial. Men om nokon seier det motsette, ser eg poenget der også.
3 kommentarer:
Ja, eg hadde litt sansen for boka, men når ein les med tanke på elevar, blir det litt annleis.
Denne trur eg at eg må lese med augene. Vart litt nysgjerrig.
Det er fort gjort! Du får låne den i morgon!
Legg inn en kommentar