Flora og fauna

Eg har skrytt av at mange av plantane mine har fått ein ny vår.   Eit døme er denne gerberaen som eg fekk av kollega og venninne A 20. februar i år.  Vanlegvis ser eg på gerbera som ein bukett på rot.  Men eg sette den inn på eit bakrom før eg sette den ut på på eit bord på altanen.

Desse campanulaene pynta eg med inne same dag.  Dei har blomstra lenge i sommar.  Fleire potteroser som eg fekk rundt 1. juli, står no med nye knuppar.  Dei eg kjøpte tidleg på våren står ute i beda med knuppar.

Stargazerliljene kjøpte eg som før fortalt, i krukker i fjor.  Er dei ikkje flotte!

Stauden hagegullris(?).

Pelargonien viser seg å bli lysrosa, ja.

Medan eg fotograferte ute, høyrde eg ein merkeleg, ganske høg lyd.  Det var det vesle piggsvinet som forsynte seg av kattematen.  Katten jagar det ikkje vekk.  I følgje katteeigaren er det fordi det er billeg kattemat som Lucy ikkje liker.  Piggsvinet er ikkje så fin på det, og vi ser at det veks.  I Sunnmørsposten las vi at piggsvin gjerne kan få både kattemat og hundemat, men absolutt ikkje mjølk.  Berrre 20 % av ungane lever opp.  Ein får stelle pent med dei!

Dei fem finaste III

I dag var vi på Alskleiva utan fotoapparat, så blogglesarane får nøye seg med nokre bilde frå hagen.

Eg har trudd dette er ei svart stokkrose.  Det er i alle fall ein staude. 

Eg veit ikkje kva denne heiter.  Kanskje ein blogglesar veit?  Den står ved sida av den svarte.  Det synest eg er ein fin fargekombinasjon.  Dessverre har der vore nokon å ete på blada på begge plantane.  Eg trur det er små snoglar med hus.  Etter at eg har rista litt på dei, har det kome seg.  Om ristinga er grunnen, veit eg ikkje.

Dette er ei Vikingrose.  Den kryp utover.

Stargazer, kjøpt i krukker i fjor, står snart i blomst.

Ashramrose.

Dei rosa astilbene må flyttast til våren, elles vert dei kvelt.

Det var nokon som etterlyste den blå valmuesøstra i albautgåve.  I fjor delte eg den, og flytta mesteparten ein stad dei har omkome.  Eg gav vekk noko av den som eg håper har overlevd.  Der det er liv, er det håp, så denne kjem seg nok til att.

Mot betre vitande

Vårstaudar skal delast og flyttast om hausten.  Hauststaudar skal delast og flyttast om våren.  Dette veit eg godt.  Men så er det ofte slik at det er om hausten ein ser kvar hauststaudane skulle ha vore.  Desse to flytta eg for å gje plass til Ashramrosa.  Eg er overbevist om at begge har kome til ein betre stad i hagen.  Men flittig vatning og nokre kraftige regnbyger, ser det ut til at dei har tolt flyttinga godt.  Purpursolhatten under har mi vennninne M sådd frå frø.  Stauden over har eg fått av S.  Den veit eg ikkje namnet på, men det gjer kanskje ein av blogglesarane?

Dei fem finaste

Eg fann denne stafettpinnen på Alt godt sin blogg.  Eg håper han kjem attende til meg om eit par veker, for då er hagen på sitt finaste.  Men berre sjå kva eg fann i dag!  Eg har dessutan brukt ein ny knapp på fotoapparatet.

Denne rosa luktar herleg.  eg kallar ho Rosa rugosa, men veit ikkje om det er rett.

Dei tre irisane mine får telje som ein.

Høge valmuar.

Liljer.

Eit blomstrande tre.  Veit nokon namnet?

Det var dei fine.  Så over til eit par som er nyttige, kvar på sin måte.

Skogskjeggen er der vi legg snø om vinteren.  Om sommaren fungerer den som ein liten hekk.

Skvåsjplantane er ikkje mykje å skryte av i år.  Kanskje vi greier å ete opp skvåsjen etter kvart i år?  Dei første er kanskje store nok når vi kjem att frå ferie.

Eg gir stafettpinnen vidare til dei som vil ha han!

Ser de skilnad?

Eg har tatt med meg speilreflekskameraet rundt i hagen og knipsa.

Eg kan berre konstatere at speilreflekskamera ikkje er som på 70- og 80-talet.

Ein kan visst stille inn både blendaropning og stille skarpt no og.

Men eg har berre kome til automatisk i bruksanvisninga. 

Eg berre passar på å ha det eg vil ha skarpt midt i bildet, og så knipsar eg.  Enklare kan det ikkje bli. 

Hagedag

Eg er litt usikker på om eg har rota eller rydda i hagen i dag.  Eg har i alle fall styrt på.  Av alle blomster, trur eg peonar og roser er mine favorittar.  Dei kjem med sommar og ferie.  I dag hadde den første peonen sprotte ut.  Berre ein rosesort har kome med blomster til no.

Vi kallar denne Anne Kirstinerosa fordi vi har fått henne av Anne Kirstine.  Kanskje nokon veit der rette namnet?

Katten får kome ut, og Lucy vil vere der det skjer!

I dag fann Luvy på at ho ville klatre i tre.  Vi var mest spente på om ho ville kome seg ned att.  "Han kom i alle fall fort ned att", var kommentaren til han som hadde sleppt ut katten.  Eg trur granhekken såg ut som eit golv.  Men kattar kjem alltid ned på beina.

I dag har det vore ypperleg skvåsjver, litt regn og litt sol.

Vår ute - haust inne?

I dag jobba eg i hagen ein times tid.  Eg har lagt aviser der eg vil ha svart mold, med mold oppå.  Litt ugras fann eg sjølvsagt og noko daudt eg kunne kaste i komposten.  Temperaturen er ikkje noko å skryte av.

Inne i vindaugskarmen har novemberkaktusane fått ein ny vår.  Orkidéane er kjekke med at når den eine blomstrar av, kjem dei som ein har sett til side med nye knuppar.

Handfaste bevis

I fjor var eg ute og fotograferte den tidlege våren 28. april.  I går gløymde eg meg, men i dag kom eg på at eg hadde bestemt meg for å ta bilde av same plantane eitt år etter.

I fjor hadde stod den mørkeraude peonen med knuppar.

I år er der liv, ja.

Tulipanar og liljer frå krukkene året før.

Skal tru om dei vert like fine i år?  Staudane som vaks i dette bedet i fjor, vart oppetne.   I dag fann eg fleire sniglar med hus.  Eg veit ikkje om eg skal offentleggjere avlivingsmetoden.

Rhododendronen hadde begynt å blomstre.

I år er der små knuppar.

Langs dette bedet med høge staudar har eg begynt på ei rad med påskeliljer.  Det er slike eg har pynta med ute og inne og på grava.  Bakarst har eg planta små stemorsblomster i gult og blått.  Vatn er her i alle fall nok av.

Vår i hagen?

29. april i fjor hadde eg eit blogginnlegg om kor langt alt var kome. Om fire dagar skal eg prøve å finne fram dei same vekstane.

Rabarbraen er ny av året. No er eg i utgangspunktet skeptisk til rabarbra.  Den inneheld mykje oksalsyre  som stel kalsium frå kroppen.  Men så dukkar det opp oppskrifter som eg får lyst å prøve.  Og i små mengder kan det ikkje vere så skadeleg.

Ein bør berre passe på at små born ikkje finn på å ete blada på rabarbaraen, for dei inneheld større konsentrasjonar av oksalsyre.  Nokre stader står det at dei er giftige.  Mengda småungar får i seg av vanleg rabarbra, avgrensar seg som regel sjølv, berre ein har vit å ikkje gje dei sukker i ein kopp til å dyppe i.

Av løkplantane er det berre snøklokkene som blomstrar, men her er både kuleprimula og vanleg primula i blomst no.

I dag oppdaga eg ein annan positiv effekt av å blogge.  Eg deltok i ei marknadsundersøking, og sånn heilt på tampen spurte ho om eg kunne tenke meg å svare på ei  papirutgåve.  Då såg eg overskrifta for meg: Neste år seier eg nei!  Det er eit ganske tjukt hefte spør eg?  Det måtte ho svare bekreftande på.  Og eg sa som sant var at i fjor bestemte eg svarte på ei sånn undersøking i fjor og bestemte meg då for å seie nei neste år.  Det var heilt greit.

Seinsommarstaudar