Bok 42: Heilslakt?

Observante blogglesarar har kanskje fått med seg at eg har lese denne boka, og ikkje likt det eg har lese.  Midt i boka hadde eg mest lyst til å legge den frå meg.  Men så bestemte eg meg for å fullføre lesinga for så å slakte boka etterpå.

Kva er det som er så ille?

Historia er enkel.  Slekta til hovudpersonen palestinaren Amal frå 2. verdskrig og fram til i dag.  For kvar krig eller urett det palestinske folket lid under, ramnmar det ein eller fleire familiemedlemar.  For å ikkje vert heilt partisk, let forfattaren eine broren hennar verte kidnappa av ein barnlaus jøde, slik ar han veks opp som David. To brør kjempar i same krig på kvar si side.  Det får fram kor meiningslaus krig er.  Eit arr gjer at dei seinare kjenner han att.

Det som er interessant med boka, er den politiske historia sett frå palestinsk side.  Tiandeklassingane våre besøker no konsentrasjonsleirane frå 2. verdkrig.  Boka stiller spørsmål om palestinarane får lide for jødane sine lidingar.  Når ein får høyre om enkeltskjebner i desse krigane og nedslaktingane, vert det sterk kost.

Men så er det språket det vert fortalt med.  Uttrykk som "Hjertet hennes blir fylt av kjærlighet", vert berre heilt feil til krigsskildringar.  Og liknande uttrykk er boka full av.  Det vert klissete, og ein assosierer dei med onsdagsfilmen på TVNorge med Melissa Gilbert i hovudrolla.

Synsvinkelen skiftar mellom ei allvitande forteljarstemme i nokre kapittel, og Amal si stemme i andre.  I tillegg får vi informasjon gjennom brev. I lydboka er dette løyst med ei mannsstemme og ei kvinnestemme.

Ikkje overraskande er forfattaren sjølv palestinar som har utvandra til USA.