Mjøkeruta for å få rømmegraut

Facebooklesarane mine lurer kanskje på kvifor eg tok buss til Ørsta i dag.  Svaret på det er at ein lampe i bilen som ikkje skal lyse, lyser no.  Eg såg for meg motorhavari i botnen av tunnelen, og bestemte meg for å reise kollektivt.  Ei forseinka morsdagsgåve tok eg med i eit nett med "Miljøvennlig" berre for å understreke situasjonen.

Elstemann tok bussen til Volda berre i naudstilfelle då han studerte der.  Han orka ikkje å ta mjølkeruta, brukte han å seie.  Eg ser poenget.  Vi visste om reisetida, så vi utstyrte oss med underhaldning, det vil seie kvar sin MP3/I-pod.

Turen gjekk greit.  Eg har eit par bemerkningar til forbetringar av bussruter.  For det første må dei gå ofte.  Det er ikkje mange bussar som går frå Hareid til Ørsta.  Vi valde ein av dei som ikkje gjorde det, for at det skulle passe med tida.  Bussen stoppa i Furene og for til Volda. Nokre ungdomar trudde dei skulle kome seg til Ørsta, men nei, dei fekk tilbod om å vere med til Volda og ta timeekspressen.  Ein 10-minuttstur vart då til ein timestur.  For det andre, så verka det litt treigt å måtte sitte i Ulsteinvik i 20 minutt og berre vente.  Busskifte gjer at born ikkje har lyst å reise åleine, eller sjølv som eg kallar det.  Eg spør og grev slik at eg veit korleis turen kjem til å arte seg.

I Ørsta fekk vi nydeleg rømmegraut. Ungane fekk boltre seg i snøen saman med søskenbarn.

p.s
Satsar på at systa tilgjev at eg knabba bilde frå henne.  Eg finn ikkje ladaren til fotoapparatet etter rydderunda før helga.